XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Marraskillutara juan zan batian, zazpi ikusi ei zitxuan eta bost arrapau; birek iges.

Dornu aurrian marraskilluan konpasian ebillen batian, bere pareko bonbillia emetau zan.

Ta, argi barik gelditu zanian, ukalondua dornu gañian arrimau-ta, ikubilla okotzian ebala, buruari eusten, geldi; kiñara eitxeko baño alperrago gelditu zan.

Baña, uezaban begiak beti gañian izaten zitxuan.

Biar be bai alako biargiñak.

- Zer? Eztagok ezer egiteko asmurik ala?.

- Argi barik nago.

- Egongo ez aiz ba i argi barik? Noiz izan aiz ba i argia? Pentsatzeko baño be alperraua aiz ta....

- Ez ba, pentsatzen neuan.

- Zer pentsatzen? - Ba, orixe.

- Zer dok, orixe? - Ba, pentsatzeko baño alperragua naizela.

Gero, pentsatzen dot.

- Lotsatu be ez aiz eitxen, lotsatu be?.

Kiñara ein eik!, kiñara!! Alper usañok baztartuta.

Bonbillia erre dan ikusi edo zeozer.

Zirt edo zart!.

- Ez naiz baña bonbillara eltzen.

- Ori be bajuagu Memelu alakuori! Igoik neure bizkarrera!.

Ez bat eta ez bi.

Esan baeban, esan eban.

Esan da eiñ.

Gure alperren erregiak, banku gañetik uezaban bizkarrera igo eban.